Gud griper inn

Det har vore svært kald vind i det siste, og me har følt det godt å vera innendørs og med god varme i ovnen. Ikkje alle har det slik i dag. Nyhetssendinger om brannen i Lærdal:35 hus er brent ned, halvparten av desse var bolighus. Nå sit familiene der, uten ein heim å gå til, med røykskade, uten elektrisitet og kommunikasjoner – kva gjer ein så? Kva kan ein gripe fatt i? Kvar finn ein ei hjelp som virkelig duger, når alt ser håplaust ut? Kva gjorde dei gamle trusfedrene våre då dei vart forfulgt og trengte ein utvei?

Kong David, 1000 år f.Kr., var forfulgt av sin son Absalon – han måtte flykte, det stod om livet på han. I den situasjonen skriver han Salme 55, mens han gråter over sin situasjon og sin svikefulle son. Men midt i denne klagesalmen bryter han ut: «Kast din byrde på Herren, han vil sørge for deg!» (v.23)  Herren sørget for ham! I Salme 37 seier David det samme på denne måten: «Legg din vei i Herrens hand! Stol på ham, så griper han inn!» (v5), «-- om mannen faller, så går han ikkje over ende (blir ikkje liggende) for Herren holder hans hand»(v.24).

Apostelen og misjonæren Paulus gjekk i døden for sin tro på Jesus og og for si teneste for ham. Sjølv hadde han ikkje gjort noe galt, men han fekk anklager mot seg likevel. Også i dag er det forfølgelse av de kristne i mange land – eit par av dei verste er Nord-Korea og Eritrea. Vi opplevde revolusjon i Etiopia to ganger, i 1974 og i 1991. Keiseren ble drept, kommunistene tok over i 17 år, Den "røde terror" var fryktelig. Burde vi flykte? Kom vi til å bli utvist av denne antikristelige "Dergen"? Ofte var vi svært redde. Vonde nyheter nådde mor og far som bad inderlig for oss heime i Norge. Misjonærene kom sammen og sang «Rundt omkring Jerusalem, Herren står som verge» - sangen er frå Salme 125:2. I dag kommer innvandrere frå Etiopia og Eritrea og ønsker seg fredelige boligforhold i vårt land, men ofte lar myndighetene dei vente i mange år. Så sitter dei hjelpelause uten frimodighet, uten lov til å ta arbeid, uten undervisning, og uten håp. Men for deg som er eit Guds barn, er aldri situasjonen håplaus. Høyr her kva den fengsla Paulus skreiv i Ef 3:12: "I Kristus Jesus, vår Herre, har vi frimodighet, og i troen på ham kan vi komme fram for Gud med tillit." (Utdrag av min andakt på ei misjonssamling i Metodiskkirka, 21.01.14) der bl.a. ein eritreer var med. Eg fekk oppfordring til å lyse velsignelsen til slutt - på amharisk: Igziabiher jibarekatjihu, jitebeqatsjihum ...)

Bruk din frimodighet!