Om å tenne eit lys ...

Her kommer litt av eit langt innlegg forfatter og frilansjournalist Øyvind Strømmen hadde i Dagbladet 24/7-2014:
"Eg vil ikkje vera med på den skyttergravkrigen runndt Israel, polarisering av debatten som deler oss opp i to kategorier, ikkje "israelvenn eller palestinavenn", men "dei høgrøysta eller feigingane". Dei høgrøysta er skråsikre for eller imot. Eg vil heller få fram litt av det den israelske journalisten Ari Shavit skriv i boka si "My promised Land - the triumph and tragedy of Israel": "Så lenge eg kan huske, husker eg frykt. Eksistensiell frykt. På den eine sida er det den einaste nasjon i Vesten som okkuperer eit anna folk, og den einaste nasjonen som står ovanfor eit eksistensielt trugsmål. Frykt og okkupasjon har vore dei to søylene vår tilstand kviler på. Observatører på venstresida snakker om okkupasjon, dei på høgresida om frykt. Både frykta og okkupasjonen må med om ein skal tenkja realistisk og moralsk når ein vil fortelja den israelske historia riktig." Eg velger å sjå etter dei stemmene i Israel og Palestina som eg har tru på kan bidra til å få ein slutt på det heile, dei stemmene som peiker ut ein annen veg, dei som ropar etter kjærleik og ikkje verken etter bomber eller boikott." -  Så langt Øyvind Strømmen. Eg ønsker å leggje til: Betre å tenna eit lys enn å forbanne mørket. - For oss personlig har dette blitt meir enn ei sak om meininger og for og imot, siden me har planer om å tilbringa desember og januar i Jerusalem. Det skaper urolige tanker ...